“Wat ben ik blij dat de Mega Piraten-tent eindelijk eens een keer in Nijmegen staat.” Sieneke meldt het trots vanaf het podium van het Mega Piraten Festijn in haar eigen stad. Daarna zet ze haar hit ‘Ik ben verliefd (Sha-la-lie)’ in. De circa achtduizend bezoekers brullen keihard mee. Want dat is het Mega Piraten Festijn. Een opeenstapeling van bekende artiesten die in een korte tijd hun grootste hits ten gehore brengen. Een feest van samen meezingen, van samen dansen, van samen sjansen en van samen drinken.
Een feest van verbroedering. Dat hebben de jonge Nijmegenaren Diego en Rick ook ondervonden. De twee maten waren elkaar na een recente ruzie uit het oog verloren. Maar op het Mega Piraten Festijn kwamen ze elkaar weer tegen. En nu is de lucht geklaard. En daar zijn ze zichtbaar blij mee. Hun vriendinnen kijken goedkeurend toe. “We hebben het weer goed gemaakt! We wisten van elkaar niet dat we hier zouden zijn.” Ze vermaken zich prima. Rick is een beetje aangeschoten. “Dit is perfect. Ik heb er geen andere woorden voor. Zie je niet in wat voor toestand ik ben? Echt perfect. De muziek vind ik persoonlijk bagger, maar het bier is goed!” En Diego is er duidelijk over: “Echte Nederlandse gezelligheid hier.” Zoveel verbroedering, daar past een huwelijksaanzoek ook nog wel bij. Willie Oosterhuis roept na afloop van een liedje van Belinda Kinnaer de zangeres bij zich. Ze mag even niet omkijken. Dan loopt haar vriend Patrick van Bree (lid van Ancora) met een bos bloemen het podium op. Hij zet ‘Bed of Roses’ in. En gaat, als hij is uitgezongen, op zijn knieën. Belinda is zichtbaar overdonderd en geeft niet meteen antwoord, Patrick licht in vertwijfeling brengend. Dan krijgt ze de microfoon. Natuurlijk wil ze. Na afloop lacht ze alleen maar. Felicitaties van vrienden en collega’s. “Ik dacht dat Willie me een stukje a-capella wilde laten zingen. Dat doet ie wel vaker. Toen ik niet mocht omkijken, vond ik het al wat raar. Toen kwam Patrick met Bed of Roses van Bon Jovi op. Dat is ons nummer. Ik liet hem even hangen, ja! Ik moest het even een plekje geven. Dit had ik niet aan zien komen. Wat een kerel toch! Weet je, we kennen elkaar al heel lang en hebben ook al heel lang een relatie. Ik had eigenlijk de moed opgegeven dat hij me zou vragen. ‘Het is goed zo’, dacht ik. Tenminste tsja, ik ben toch een vrouw, romantisch hè. En nu heeft hij me alsnog gevraagd.” Ze begint te lachen. “Hier scoort-ie absoluut bonuspunten mee!”
Gespannen
Voor Leon Lukassen van Lukassen Produkties, een van de partijen binnen het MPF, is het een bijzondere avond. Het eerste Mega Piraten Festijn in zijn eigen Nijmegen, de plek waar zijn kantoor staat.. “Je mag rustig weten dat ik vooraf meer gespannen was dan normaal. Achteraf ten onrechte zo blijkt. De gemeente Nijmegen is strikt. Dat weten we. Maar we kregen de complimenten. Het is ook altijd afwachten of het hier in de stad aanslaat. Met het Mega Piraten Festijn staan we toch vaak op het platteland. Maar goed, je kunt het zien: achtduizend man in de tent!” Ook Leons zus Joyce vindt het bijzonder. “Eindelijk eens een keer dicht bij huis. We hebben inmiddels het hele land wel gezien. Maar dit is de eerste keer dat ik het op de fiets af kan. Iedereen van Lukassen Produkties is hier aan het werk. Er is niemand die vrij wilde hebben. We weten het ook: dit is gewoon werken. Maar het is wel leuk om al die bekenden in de tent te zien!”
Kroeg
Zo denkt Leon er ook over. Met Johan Philipsen en Sjoerd Brugman, allebei van de opbouwploeg, zit hij backstage te ouwehoeren. Zij drieën wonen in Ooij. En dan is er nog de kliek festivalmedewerkers rond festivaloprichter Eddie Mensink. Die komen alleemaal uit Nieuwleusen (Overijssel) en omstreken. Twee clubs die elkaar na al die jaren natuurlijk goed kennen. Sjoerd: “Maar als er gewerkt moet worden, is het het volk uit Ooij.” Eddie, die een paar meter verderop zit, hoort het aan en begint te lachen. “Niet opschrijven dat!” Na afloop van het festival wordt het nog even flink aanpoten. “Vannacht rond vier uur is allesbehalve de tent transportklaar”, meldt Sjoerd. Leon: “En dan gaan we nog even wat drinken in kroeg in Ooij. Dat kan nu ook eindelijk eens een keer na afloop van het feest. Ze blijven speciaal voor ons open.” Sieneke is na afloop van haar optreden flink onder de indruk. “Ik denk dat hier nog lang over nagepraat gaat worden. Als ik alleen al zie wat hier voor programma staat… Allemaal grote namen. Jannes, René Froger, Marianne Weber…” Voor haar is het Mega Piraten Festijn allang geen onbekend terrein meer. Ze trad al vele keren op als onderdeel van de festivalkaravaan. Maar dat was dus voor Nijmegen anders. “Het Nederlandstalige lied leeft hier ontzettend. Toen ik hoorde dat de kogel door de kerk was, dat het hier doorging, wist ik dat er een grote opkomst zou zijn. Er wordt hier weinig georganiseerd voor mensen die van het Nederlandstalige lied of het levenslied houden.”
Blij
Ook voor die andere Nijmeegse artiest Ronnie Ruysdael is het gemakkelijk scoren. Hij komt op en zet meteen ‘Al mot ik krupe’ van Gradus van Nimwegen in. De decibelmeter slaat in het rood. En daarna volgt ‘Roos in je blonde haren/Japapa’. En natuurlijk de hit ‘Dans je de hele nacht met mij’. De tent ontploft. Even lijkt het alsof half Nijmegen in de polonaise loopt. Het publiek brult het lied keihard mee. En het applaus is stormachtig. Hij sluit af met een kort stukje van zijn eigen stadsanthem ‘Nijmegen’. ”Dit was echt bijzonder”, stelt hij na afloop.
“Dat was het eigenlijk vooraf ook al. Iedereen was nieuwsgierig wat ik hier ging doen. Ik heb alles kunnen doen, wat ik wilde. Mijn grote hits, maar ook stukjes ‘Al mot ik krupe’ en ‘Nijmegen’. Ik was met Nijmegen wat voorzichtig. Ik ben toch een feestzanger. Ik wilde niet dat het in zou kakken. Maar dat gebeurde gelukkig niet. Nee echt, ik ben helemaal blij. Overal zag ik bekenden. Buren, oud-collega’s, noem het maar op. Ik zag zelfs nog dat mijn dochter zich een weg naar voren probeerde te wurmen. Op een gegeven moment stond ze vooraan, maar toen werd ze door een oudere vrouw weggestuurd. Ze mocht er niet staan, dat was haar plekje. Ik zag het allemaal gebeuren.” Hij begint te lachen. “Ik heb maar niks gezegd en me gewoon op het publiek gericht!”
